Αναρωτιέμαι πόσοι πίστευαν άραγε ότι το πρώην «MENHIR» και σήμερα «ΝΕΑΡΧΟΣ», μετά από τόσα χρόνια ακινησίας, θα μπορούσε να ξεκινήσει και πάλι την δραστηριότητά του να οργώνει τις ελληνικές θάλασσες. Κι όμως, έγινε και αυτό.
Δεν λέμε ότι έγινε το ακατόρθωτο. Αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που έγινε. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το πλοίο αυτό θα έπρεπε να πάει για παλιοσίδερα. Όμως, το να διαπιστώσεις ότι έχει ζωή μπροστά του ακόμα, είναι μεγάλο πράγμα.
Δείξαμε για ακόμα μια φορά το προφανές. Δηλαδή ότι η ακριβής εφαρμογή μιας προσεκτικής, σωστής και ενδελεχούς μελέτης (όχι κατ’ ανάγκη μόνο τεχνικής αλλά και οικονομικής) μπορεί να αποβεί σε όφελος όλων όσων εμπλέκονται με αυτήν.
Σε λίγες ημέρες θα αρχίσει «να κτυπά και η καρδούλα του» και τότε θα μπορώ να γίνω πιο συγκεκριμένος. Διότι, όλη αυτή η διαδικασία, που πολλοί βιάστηκαν να την αποκαλέσουν «πειραματισμό», αφού πέρασε μέσα από πολλές αμφισβητήσεις, αποτέλεσε μια προσπάθεια για παραδειγματισμό αλλά και μια έκφραση ζωντάνιας.
Και για να δώσουμε και λίγο αφορμή για «σχόλια» (εξ άλλου μας είναι απαραίτητα για να προχωρήσουμε προς τα εμπρός την δουλειά μας), καλά ή κακά, θα δείξουμε κάποιες από τις τελευταίες φωτογραφίες, εξωτερικές και εσωτερικές, από το πλοίο.
