Το «ΝΕΑΡΧΟΣ» επιτέλους ταξιδεύει και πάλι και αυτό έγινε μάλιστα και πάρα πολύ γρήγορα. Και το «επιτέλους» πηγαίνει ότι τέλος καλό-όλα καλά. Όμως, μέχρι να φθάσουμε σε αυτό το τέλος χρειάσθηκε να καταβληθεί σημαντική προσπάθεια, έχοντας πάντοτε κατά νου ότι θα πρέπει να αποφύγουμε να φτάσει μια στιγμή όπου θα ακύρωνε αυτή μας την προσπάθεια.
Η προσπάθεια αυτή θα μπορούσε να ακυρωθεί αν υπήρχε κάποια κρυφή ζημιά, σαν αποτέλεσμα του ατυχήματος, για την αποκατάσταση της οποίας θα απαιτείτο υπερβολικό κόστος. Το υπερβολικό αυτό κόστος θα μπορούσε να ακυρώσει το εγχείρημα, την προσπάθεια επαναδραστηριοποίησης του πλοίου,, αλλά και αφ’ ενός να προκαλέσει πρόσθετη οικονομική ζημιά στην πλοιοκτήτρια εταιρεία και αφ’ ετέρου να εκθέσει ανεπανόρθωτα αυτούς, οι οποίοι θα ελάμβαναν την απόφαση να ξεκινήσουν οι εργασίες, δηλαδή το τεχνικό μας γραφείο.
Έτσι, λοιπόν, πριν ξεκινήσει το εγχείρημα έπρεπε να διαπιστωθεί ότι το σκάφος δεν παρουσιάζει στρέβλωση σε όλα τα επίπεδα, με απλά λόγια να διαπιστωθεί ότι η καρένα δεν «έχει πάρει». Μια άλλη διαπίστωση, η οποία έπρεπε να γίνει ήταν αν είχαν πειραχθεί οι βάσεις των κύριων μηχανών, γεγονός το οποίο θα σήμαινε ότι θα είχαν κουνηθεί οι μηχανές από την θέση τους. Και τέλος, θα έπρεπε να διαπιστωθεί ότι δεν έχει πειραχθεί σοβαρά η ευθυγράμμιση των αξονικών συστημάτων του πλοίου.
Να λοιπόν γιατί, πριν ξεκινήσουμε την επισκευή του πλοίου, λέγαμε ότι «θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε να ταξιδέψει και πάλι». Να λοιπόν γιατί το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο. Να γιατί κανείς δεν πρέπει να βγάζει βιαστικά συμπεράσματα για ζητήματα, για τα οποία δεν έχει τουλάχιστον την βασική γνώση. Ο βασικός αρμόδιος προκειμένου να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις είναι ο ναυπηγός-τεχνικός σύμβουλος της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
Και βέβαια σε όλα τα παραπάνω, ως προς τις αρμοδιότητες, δεν έχουμε λογαριάσει την διαχείριση του θέματος και στους υπόλοιπους τομείς, όπως π.χ. στον οικονομικό τομέα, στον τομέα της ασφαλιστικής κάλυψης αλλά και στον τομέα της διαχείρισης του χρόνου.
